ارزیابی تأثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع مواد ذخیره ای در ساقه گندم و انتقال مجدد آن

به منظور ارزیابی میزان تأثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع و انتقال مواد ذخیره ای ساقه گندم (triticum aestivum) این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 91 -1390 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. فاکتور اصلی شامل مدیریت های اجرا شده بر روی بقایای گندم سال قبل (حذف، سوزاندن و برگرداندن بقایا) بود. فاکتور فرعی نیز شامل 5 سطح نیتروژن (شاهد، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار کود اوره، کود زیستی سوپرنیتروپلاس و 75 کیلوگرم در هکتار کود اوره+ کود زیستی سوپرنیتروپلاس) بود. صفات طول میان گره، وزن و وزن مخصوص میان گره ها و تجمع و انتقال ماده خشک ساقه اصلی گیاه گندم اندازه گیری شدند. به طور کلی نتایج نشان داد که وجود بقایای گیاهی مانع از طویل شدن میانگره ها به خصوص میان گره پایین گردید. اثر منابع مختلف نیتروژن بر طول میانگره ها چشمگیرتر از اثر مدیریت های مختلف بقایا بود و حداکثر طول برای تمام میانگره ها در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد که البته این مقدار تفاوت معنی داری با تیمار 75 کیلوگرم اوره + کود زیستی سوپرنیتروپلاس (به جز در میانگره اول) نداشت. نتایج هم چنین نشان داد که بیشترین (307 میلی گرم) و کمترین (95 میلی گرم) میزان انتقال مجدد به ترتیب از میان گره های زیرین و میانگره اول (پدانکل) صورت گرفت.